1. รถเมล์ = ก. รถประจำทาง พาหนะสำหรับผู้ที่รักการผจญภัย
ข. พาหนะที่มักจะไม่มาเมื่อคุณรอ และวิ่งให้ว่อนเมื่อคุณไม่ต้องการ
2. พขร. = พนักงานแข่งรถ
3. พกส. = พนักงานเก็บเงินผู้ที่ใหญ่ที่สุด มีอำนาจสั่งการให้ผู้โดยสารไปไหนก็ได้และ เป็นคนเดียวที่คุยกับ พขร. รู้เรื่อง
4. ผู้โดยสาร = บุคคลผู้เจียมเนื้อเจียมตัว บางครั้งถูกเปรียบให้เป็นปลา ( กระป๋อง)
5. นายตรวจ = คนเดียวที่ พกส. กลัว
6. ค่าโดยสาร = จำนวนเงินที่ต้องจ่าย กรุณาจ่ายเป็นเศษสตางค์ไม่รับเหรียญสลึงและแบงค์ใหญ่กว่า 100 บาท ฝ่าฝืนอาจถูก สรรเสริญจาก พกส.และอาจลามปามไปถึงบุพการีที่นอนอยู่กับบ้านได้
7. ป้าย = ไป้ (สันนิษฐานว่า เลยไปเลย สังเกตจาก พสก.จะพูดคำนี้ทุกครั้งที่ ถึงป้าย)
8. ที่นั่งสำหรับ ภิกษุ สามเณร = ที่นั่งสำหรับป้าหรือตาบอดสีโดยเฉพาะสีเหลือง
9. ที่นั่งสำหรับ คนพิการ = ดูข้อ 8 ( คล้ายๆ กัน)
10. เด็ก สตรี และคนชรา = ประชาชนส่วนใหญ่ที่ประชาชนส่วนน้อยต้องเอื้อเฟื้อจึงมักจะ (ดูต่อข้อ 11)
11. แกล้งหลับ = วิธีหลีกเลี่ยงจากข้อ 10
12. คนดีมีน้ำใจ = คนประหลาดในสายตาข้อ 11
13. กริ่ง = กดสองที ฟรีสองป้าย
14. รถไฟฟ้า = เครื่องช่วยหายใจคนกรุงฯ สามารถไปได้ทุกๆ ที่ ยกเว้นบ้านคุณ
15. เรือด่วน = เครื่องช่วยหายใจอีกอย่างหนึ่งเหมาะสำหรับคนว่ายนำเป็นและน้ำหนักตัวน้อย
16. แท็กซี่ = พาหนะที่พาคุณอ้อมไปจากเส้นทางจริง

Related Articels